En ja hoor, hij is er weer: Max de Mol. Behalve in de tuin, graaft hij nu ook onder het terrasje en onder het paadje. En dat doet hij best snel, vooral zandgrond vindt hij leuk. Op zoek naar voedsel kan hij 15 meter per uur graven! Nou ja, hij doet wel nuttig werk want hij lust allerhande beestjes dus ook slakken staan op zijn menu. Daar zijn er genoeg van en het is beter dat ze nu opgegeten worden dan dat ze straks onze jonge plantjes opeten.
Dus van mij mag Max blijven racen onder mijn terrasje. Het is wel even uitkijken waar je loopt, want het kan zomaar gebeuren dat enkele tegels los liggen door al zijn gegraaf. En in de groentetuin eet hij ook alleen maar insecten en geen wortels van planten, dus dat valt dan weer mee. Problemen met mollen zijn al heel oud want in de Limburger Courier uit 1897 was te lezen:
In uw tuin kunt gij den mol nu slecht gebruiken, maar dat is toch geen reden, om hem te dooden, want bij uw buurman op zijn weiland valt nog veel goeds voor hem te doen. Jaag hem daarheen. Daar hindert het niet, dat hij den grond wat doorwoelt, daar behoort hij thuis; gij zijt van den last bevrijd en uw buurman doet gij een dienst. Neem de een of andere stinkende olie, drenk daarmee vodden, die gij van afstand tot afstand in de mollengangen legt, of bezig daartoe koppen of ander afval van visch, en daar de mol een bijzonder scherpen reuk heeft, veroorzaakt gij bij hem daardoor zulk een onaangename gewaarwording, dat hij uw tuin vaarwel zegt en zijn jachtgebied op een ander terrein zoekt.“
En nu maar hopen dat mijn buurman niet boos wordt.
HannaH